”Arayan kolaylıkla kaybolur. Her türlü yalnızlaşma suçtur.”
-böyle konuşur sürü.
Sürünün sesi senin içinde de çınlayacak hala.
Ve, ”Artık sizinle aynı vicdanı paylaşmıyorum.” desen bile, bir yakınma ve bir sancı olacak bu.
Özgür mü diyorsun kendine ?
Sana hükmeden düşünceni duymak isterim, bir boyunduruktan kaçıp kurtulduğunu değil.
Bir boyunduruktan kaçıp kurtulmaya layık mısın sen?
Uşaklığını fırlatıp atarken, son değerini de fırlatıp atanlar vardır.
Neden özgürsün ?
Kendi iyini ve kötünü, sen verebilir misin kendine ?
Ve kendi istemini bir yasa gibi asabilir misin üstüne ?
Kendi yasanın yargıcı ve infazcısı olabilir misin ? Kendi yasasının yargıcı ve infazcısıyla başbaşa kalmak korkunçtur!
Bugün hala eziyet çekiyorsun çoğunluktan, sen tek olan; cesaretini ve umudunu yitirmedin henüz.
Oysa günün birinde yalnızlık yoracak seni, günün birinde gururun iki büklüm olacak ve cesaretin kırılacak.
”Yalnızım” diye haykıracaksın günün birinde. Kendi ululuğun bile bir hayalet gibi korkutacak seni.
”Her şey sahte !” diye bağıracaksın günün birinde.
Yalnız kişiyi öldürmeye çalışan duygular vardır; öldürmeyi başaramazlarsa eğer, onların ölmesi gerekir.
Peki gücün yetiyor mu buna?
Senin hakkındaki düşüncelerini değiştirmeye zorluyorsun birçoğunu; bunun hesabını kötü ödetecekler sana.
Onların üstüne çıkıyorsun; ama ne denli yükseğe çıkarsan, o denli küçük görünüyorsun kıskançlığın gözüne.
En çok da uçandan nefret edilir.
Adaletsiz davranır ve çamur atarlar onlar yalnız kişiye; ama bu yüzden daha az aydınlatmamalısın onları kardeşim, bir yıldız olmak istiyorsan eğer!
Sevgi nöbetlerinden koru kendini!
Yalnız kişi, çabucak uzatır elini karşısına çıkana. Kimi insanlara elini değil, pençeni uzatmalısın sadece!
Ama karşına çıkabilecek en kötü düşman, her zaman sen kendin olacaksın; sen kendin pusuda bekleyeceksin kendini.
Yalnız kişi, kendin gidiyorsun, kendine giden yolda!
Kendini yakmak istemelisin kendi ateşinde; nasıl yeniden doğmak isteyebilirsin ki, önce kül olmadan?
Yalnız kişi, sevenin yolundan gidiyorsun; kendini seviyorsun sen ve bu yüzden aşağılayorsun kendini, ancak sevenlerin aşağılayabileceği gibi.
Aşağıladığı için yaratmak ister seven kişi!
Sevdiğini aşağılamak zorunda olmayan, ne anlar ki aşktan?
Aşkınla git yalnızlığına ve yaratışınla git, kardeşim; adalet, ancak çok sonra aksayarak gelecektir arkandan.
Benim gözyaşlarımla git yalnızlığına, kardeşim. Severim kendinin ötesinde yaratmak isteyeni ve böylece yok olanı.
Friedrich Nietzsche
Böyle Buyurdu Zerdüşt / Yaratanın Yolları Üzerine
Dünyalılar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder