Yaşamın Kıyısında bloğunun sahibi arkadaşım Nur yeni bir yazı dizisi önerisinde bulundu.
"İz Bırakanlar" Sevinçle karşıladım bu önerisini. Yaş ilerledikce iz bırakan anılarımız çoğalıyor. Bunları yazmayı istiyordum ama bir itici güç bulamıyordum. Nur'un önerisi çok iyi oldu. Teşekkürler canım.
NURHAYAT
İlkokul bitince evimizden biraz daha uzak olan orta okula yazdırdı babam beni. İlkokuldan da arkadaşım olan Nurhayatla aynı sınıfa düştüm.
Okul uzak olduğu için dolmuşla gidip geliyorduk okula. (İzmirliler minibüse dolmuş der.) Hava güzel olursa yayan da gidebiliyorduk.
Genelde öğrenciler haftalık harçlık alırdı ailelerinden. Babam beni çağırır harcamalarımı sorardı. Ben Yol parası ve her gün bir tost hesabıyla harçlığımı alırdım. Kırtasiye masrafı olursa ayrıca isterdik.
Otobüsle dolmuş aynı paraydı ve biz hangisi önce gelirse ona biniyorduk. Gidiş 25kr, dönüş 25kr, sucuklu tost 25kr. Günlük giderimiz 75 kr.
O yıllarda cumartesi günleride okul vardı yarım gün. Tost ile yeni tanışmıştık ve gevrekten pahalıydı. Tenefüste Nurhayatla kantine indik ve günde 1 adet yediğimiz tostlarımızı aldık. Zevkini çıkararak yedik. Nurhayat: "Ben bir tane daha yicem" dedi. "Paran var mı?" dedim. Baktı eve dönüş için dolmuş parası var. Bende de dönüş için dolmuş parası 25 kr var. Haftanın son günü ve sadece dönüş paralarımız var.
Nurhayat :"Ben yürüyerek dönerim" dedi.
Ben "Hava kapalı, yağmur yağabilir" dedim.
N : "Olsun ben bir tane daha yiyecem" dedi.
Benim de canım istiyordu ama havanın kapalı olması ve yağmur yağma ihtimali beni durdurdu.
Derse girdik ve beklenen yağmur başladı ama ne yağmur bardaktan değil sürahiden boşanırcasına yağıyordu. Yağmurun şiddetinden duraktaki bütün dolmuşlar okulun bahçesine gelmişlerdi. Biz okulun bahçesindeki dolmuşlara bininceye kadar bile ıslanmıştık. Felaket gibi yağıyordu yağmur. Dolmuşlar bütün öğrencilerin binmesini bekledi. Ayakta sıkış tepiş dolmuştuk dolmuşa. Sonra hareket ettik. Dolmuştaki arkadaşlar "aaa kıza bak nasıl ıslanmış" dedi. Yağmurdan zor görünüyordu dışarısı. Dolmuş yaklaşınca kafasını korumaya çalışan ve havada uçar gibi koşan sırılsıklam olmuş kızın Nurhayat olduğunu fark ettim. Bu görüntü hafızama kazındı.Neredeyse 40 küsür yıldır çantamda son kalan paraları idareli kullanırım. Varsayımlara göre hareket etmem.
Öğretmen olduktan sonra da bu örneği kullanarak ekonomik olmayı, ileriyi düşünerek hareket etmeleri gerektiğini anlattım öğrencilerime.
Şu an aklıma geldi yağmurda koşan bir kız sülueti resmi mi yapsam acaba?
Tüm arkadaşlarıma sevgiler.
Çocuklukta yaşanan bazı şeyler, yetişkinliğe adım atarken insanın kişiliğini etkiliyor, geleceğe dair önemli kararlar almamızda bize yardımcı oluyor. Ben dahi ders çıkardım bu yazıdan. İnsan kendini parasal anlamda asla sıfırlamamalı. Hep olağan dışı ihtiyaçlar için tedbirli olmalı. Çiz o resmi canım. Madem seni bu kadar etkilemiş :)
YanıtlaSilEvet Asucum kişiliğimi etkiledi, tedbirli olmayı öğretti bu olay bana.
SilŞimdiden çizim için düşünmeye başladım.
Öperim güzel yanaklarından.
Sevgicim,
YanıtlaSiltam sana yorumunun üzerine cevap yazmaya geliyordum ki yazmış olduğunu gördüm. İşte tam da buydu dediğim. Aslında ne çok çıkıyor iz bırakan anılarımız dimi canım,eh o zaman yazalım.
Nurhayat aslında bugün bu yazıyı okuyanlara bile ders verecektir. Okurken içim o kadar ortaokul yıllarıma kaydı ki,bizlerde hep hesaplı bir bütçeyle okula gider ara ara vapura binmez yürüyerek dönerdik. Ta ki yolumuzun üzerinde bulunan tünelde bir sarhoş adam görene kadar.
Resmi çiz merakla bekleyeceğim. hem blogu bırakmazsam daha sık görüşürüz:)))
Nurhayat hala ders veriyor okuyanlara.
SilResmi çizeyim. Ama soyut bir resim olacak gibi geliyor bana.. Yağmurun arkasında yağmur renkli bir suluet olacak gibi. Bakalım ne çıkacak.
Bloğunu bırakma arkadaşım. Bak ne güzel birbirimizden haberimiz oluyor.
Görüşürüz canım.
Annecim Nurhayat benim bile kişiliğime yön vermiş, sayende ben de cüzdanımda "safety money" olmadan sokağa çıkmıyorum :) kenara köşeye saklamadığım 5 kuruşum yoksa rahat edemiyorum :) fark ettim ki senin iz bırakan anıların aslında benim kişiliğime şekil vermiş biraz olsun :) öpüyorum kocamann
YanıtlaSilCanım benim siz çocukken her fırsatta anlatmışımdır bu anılarımı. Elbetteki durumdan ders çıkarmışınızdır. Öpüyorum kızım benim.
Sil