Annemin evinde çocukluğumdan kalmış tektük eşyaların resimlerini çektim. Bir eşyanın antika olması için kaç yıl geçmesi gerekiyor? 100 yılmı? Neyse Bunlarda kaybolmadan fotoğraflayayım dedim.
1970 yılında ablam bu çay takımını çeyiz olarak almış. Fincanları, fincan tabakları, demliği vs vardı. kırk yılda elinde kalan bu parçaları evini taşırken(vitrinindekileri taşıyamam diye dağıtıyordu) başkasına vermesin diye aldım ve annemin evine koydum.
İstanbul porselen Türk Malı yazıyor altında. Hala çok güzeller.
Annem bu fincan takımını 1964 yılında mahalle bakkalından almış. Şimdi sadece iki fincan kalmış. Diğer fincanlar ve tabakları kırılmış. Kahve pişirip içtik. İnce porselen çok güzeldi. Buda İstanbul Porselen markalıydı.
Bu bakır üstüne baskı resim çocukluğumdan beri duvarımızda asılı. İki küçüğü vardı ama annem onları birilerine hediye götürmüş.' Bunuda götürme' dedim 'sen al' dedi. Bende aldım. En az 45 yılı var.
Ne çok şey görüp geçirdiler hepsi. Kimlerin parmakları dokundu kulplarına. Kaç ev değiştirdiler. Kaç odanın kokusu sindi üzerlerine.
YanıtlaSilEminim güzel bir nostalji yaşatmışlardır hepinize şu günlerde.
Sevgiler...
Aynen yazdığınız gibi Asuman hanım. Beni çocukluğuma alıp götürüyor eski eşyalar. Öpüyorum sizi.
YanıtlaSileski eşyalar geçmişin anılarını taşır.annemden kalanları ben de sakladım ve bazılarını da torunlarına verdim hep baş köşede dururlar.her bakışta her toz alışta hatırlarım yaşananları
YanıtlaSilAnne evleri böyledir.
YanıtlaSilBiraz efsunludurlar bence :)
Aynen öyle Tülin hnm. Yaşanmışlığın efsunluğu herhalde...
Sil